ZELFCONTROLE

De kwaliteit van orale antistollingstherapie (OAT) bij patiënten met mechanische hartklepprothesen kan worden verbeterd door zelfcontrole en zelfmanagement, blijkt uit een systematische review en meta-analyse.

Vergeleken met patiënten die in het kantoor van de arts worden gevolgd, brengen degenen die internationale genormaliseerde ratio's (INR's) meten meer tijd door in het therapeutische bereik, wat resulteert in afname van trombo-embolische voorvallen en mortaliteit zonder een bijbehorende toename van bloedingen. rapporteer Xi Zhang (The First Affiliated Hospital of Sun-Yat-Sen University, Guangzhou, China) en collega's.
OAT met warfarine is de standaardbehandeling geworden voor patiënten met mechanische hartklepprothesen.

Traditioneel werd warfarine bij deze patiënten gecontroleerd door laboratoriumtests en vervolgens, indien nodig, aangepast door een arts.

Door de introductie van zelfcontroleapparatuur kunnen patiënten zelf hun INR meten; het apparaat stuurt de resultaten naar een arts die de dosis warfarine dienovereenkomstig zal aanpassen (zelfcontrole), of laat de patiënt zelf de dosis aanpassen (zelfmanagement).

Eerdere onderzoeken naar de effectiviteit van zelfcontrole of zelfmanagement zijn uitgevoerd bij heterogene patiëntenpopulaties op OAT's, waardoor het moeilijk is om specifieke effecten te begrijpen bij patiënten met prothetische hartkleppen.

Zhang en zijn team hebben daarom gepubliceerde gegevens van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken beoordeeld om te bepalen of zelfcontrole of zelfbehandeling van OAT de kwaliteit van antistolling bij patiënten met prothetische hartkleppen mechanisch verbetert in vergelijking met traditionele volgmethoden.

Ze identificeerden vijf onderzoeken met in totaal 2219 patiënten.

Alle onderzoeken meldden dat het gemiddelde percentage patiënten met INR binnen het streefbereik significant groter was in de zelfcontrole- of zelfmanagementgroepen in vergelijking met de traditionele controlegroep, met gemiddelde verbeteringen variërend van 6,4% tot 20,9%.

Toen de onderzoekers de gegevens van de vijf onderzoeken samenvoegden, zagen ze een vermindering van 48% in trombo-embolische voorvallen en een vermindering van 50% in sterfgevallen in de zelfcontrole- of zelfmanagementgroepen in vergelijking met de traditionele controlegroepen.

Verder was zelfcontrole of zelfmanagement niet geassocieerd met een verhoogd risico op bloedingen.
Zhang en co-auteurs schrijven in het Journal of Thrombosis and Thrombolysis en waarschuwen dat zelfcontrole en zelfmanagement niet voor alle patiënten haalbaar is en identificatie en opleiding van kandidaten vereist.

"Het succes van de zelfcontrole- en zelfmanagementmethode hangt af van consistente, regelmatige en frequente laboratoriumtests", concluderen ze.